Göğüs travması sonrasında gelişen kalp ve büyük damar yaralanmaları: 10 yıllık deneyimimizBurak Onan1, Recep Demirhan1, Kürşad Öz1, İsmihan Selen Onan21Göğüs Cerrahisi Kliniği, Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim Ve Araştırma Hastanesi,istanbul, Türkiye
2Kalp Damar Cerrahı, Gözteğe Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, İstanbul, Türkiye
AMAÇ
Göğüs travmasına bağlı kardiyovasküler yaralanmaları yüksek bir mortaliteye sahiptir. Bu çalışmanın amacı, göğüs travması sonrasında gelişen kalp ve büyük damar yaralanmalarının tedavisinde tecrübemizi sunmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM
On yıllık süre içinde 104 hasta kalp (n=94) ve büyük damar (n=10) yaralanmaları ile başvurdu. Bu hastalarda demografik bilgiler, yaralanma sebepleri, yaralanma yerleri, ek yaralanmalar, cerrahi girişimin zamanlaması, cerrahi yaklaşım ve klinik sonuçlar gözden geçirildi.
BULGULAR
Göğüs travması sonrasında 88 (%84,6) erkek hasta başvurdu. Tüm hastaların ortalama yaşı 32,5±8,2 yıl (dağılım 12 ile 76 yaş) idi. Penetran yaralanmalar (%62,5) en sık sebep olarak karşımıza çıktı. Bigisayarlı tomografi genel olarak uygulanırken, durumu stabil olguların bir bölümüne ekokardiyografi yapıldı. Kalp yaralanmalarında sıklıkla sağ ventrikül (%58,5) etkilendi. Büyük damar yaralanmaları subklaviyen ven (6), innominate ven (1) ve desendan aorta (2) da tespit edildi. Hastaların %75,9’una acil servise başvurduktan sonra erken dönemde ameliyat yapıldı. Torakotomi hastaların %89,5’inde uygulandı. Cerrahi mortalite penetran yaralanmalarda anlamlı derecede yüksekti (p=0,01).
SONUÇ
Klinisyenler acil servise göğüs travması ile başvuran her hastada kalp ve damar yaralanması olasılığını düşünmelidir. Bilgisayarlı tomografi ve ekokardiyografi göğüs travmasının klinik takibinde faydalıdır. Cerrahi girişimin zamanlaması hastaların hemodinamik durumlarına bağlıdır ve multidisipliner yaklaşım hastaların prognozunu iyileştirir. Anahtar Kelimeler: Kalp yaralanması, büyük damar yaralanması; göğüs travması.
Cardiac and great vessel injuries after chest trauma: our 10-year experienceBurak Onan1, Recep Demirhan1, Kürşad Öz1, İsmihan Selen Onan21Department Of Thoracic Surgery, Dr. Lutfi Kirdar Kartal Education And Research Hospital, Istanbul, Turkey
2Cardiovascular Surgeon, Goztepe Education And Research Hospital, Istanbul, Turkey
BACKGROUND
Cardiovascular injuries after trauma present with high mortality. The aim of the study was to present our experience in cardiac and great vessel injuries after chest trauma.
METHODS
During the 10-year period, 104 patients with cardiac (n=94) and great vessel (n=10) injuries presented to our hospital. The demographic data, mechanism of injury, location of injury, other associated injuries, timing of surgical intervention, surgical approach, and clinical outcome were reviewed.
RESULTS
Eighty-eight (84.6%) males presented after chest trauma. The mean age of the patients was 32.5±8.2 years (range: 12-76). Penetrating injuries (62.5%) were the most common cause of trauma. Computed tomography was performed in most cases and echocardiography was used in some stable cases. Cardiac injuries mostly included the right ventricle (58.5%). Great vessel injuries involved the subclavian vein in 6, innominate vein in 1, vena cava in 1, and descending aorta in 2 patients. Early operations after admission to the emergency were performed in 75.9% of the patients. Thoracotomy was performed in 89.5% of the patients. Operative mortality was significantly high in penetrating injuries (p=0.01).
CONCLUSION
Clinicians should suspect cardiac and great vessel trauma in every patient presenting to the emergency unit after chest trauma. Computed tomography and echocardiography are beneficial in the management of chest trauma. Operative timing depends on hemodynamic status, and a multidisciplinary team approach improves the patient’s prognosis. Keywords: Cardiac injury, great vessel injury; thoracic trauma.
Burak Onan, Recep Demirhan, Kürşad Öz, İsmihan Selen Onan. Cardiac and great vessel injuries after chest trauma: our 10-year experience. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2011; 17(5): 423-429
Sorumlu Yazar: Burak Onan, Türkiye |
|
Tam Metin PDF
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder
PubMed