Elektrokonvülsif Terapide Hiperventilasyonun Konvülsiyon Süresi ve Serebral Oksijenizasyon Üzerine EtkileriOguz Gundogdu, Onur Avci, Sinan Gursoy, Kenan Kaygusuz, Iclal Ozdemir KolCumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Sivas, Türkiye
Amaç: Yapılan çalışmalarda, hiperventilasyonun nöbet süresini uzattığı bildirilmiştir. Bununla birlikte, Elektrokonvülsif Tedavi (EKT) sırasında hiperventilasyonun nasıl yapılacağına dair klinik kılavuzlarda net bir fikir birliği yoktur. Bu çalışmanın amacı, hiperventilasyonun nöbet uzunluğu ve serebral oksijenasyon üzerine etkisini araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ilk kez EKT yapılacak olan 18-65 yaşları arasındaki ve ASA I-II olarak sınıflandırılan 40 hasta dahil edildi. Etik kurul onayı alındı ve tüm hastaların onamı alındı. Ardışık hastalar Grup H (20 hasta; hedef etCO2: 25-30 mmHg) ve Grup N (20 hasta; hedef etCO2 35-40 mmHg) olmak üzere iki gruba randomize edildi. Tüm hastalar 2 dakika boyunca yüz maskesi ile havalandırıldı ve daha sonra 1 dakika boyunca laringeal maske (LMA) ile havalandırıldı. Vital bulgular, periferik oksijen satürasyonu (SpO2) ve bölgesel oksijen satürasyonu (rSO2), genel anestezi indüksiyonundan önce, LMA (LMA3) ile ventilasyonun 3. dakikasında, postiktal 1. dakikada (PI1), 5. dakikada (PI5) ve 10. (PI10) dakikada kaydedildi. Motor nöbet süresi, Richmond ajitasyon-sedasyon skoru (RASS) ve Aldrete Skoru 9'a ulaşmak için gereken zaman da kaydedildi.
Bulgular: Gruplar arasında nöbet uzunluğu ve derlenme süresi açısından karşılaştırıldığında anlamlı bir fark vardı. Bununla birlikte, Grup H'de farklı zamanlarda ölçülen rSO2 değerlerini karşılaştırdığımızda, ölçümler arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Grup H'deki rSO2 değerleri çiftler halinde karşılaştırıldığında, bazal ve LMA3, bazal ve PI1 ile bazal ve PI5 arasındaki ölçümler arasında anlamlı farklar vardı. Her iki gruptaki Richmond ajitasyon skorları karşılaştırıldığında, gruplar arasında anlamlı fark yoktu.
Tartışma ve Sonuç: Çalışma sonucunda, Grup H’de nöbet süresinin daha uzun olduğu ve derlenme süresinin daha kısa olduğu bulundu. Aynı kişide farklı zamanlarda ölçülen serebral oksijenasyona hiperventilasyonun katkısı vardı, ancak serebral oksijenasyon normoventile olan hastalardan istatistiksel olarak farklı değildi. EKT'de hiperventilasyonun nasıl uygulandığına dair bir fikir birliği oluşturmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. (NCI-2019-0013.R4) Anahtar Kelimeler: Hiperventilasyon, elektrokonvülsif terapi, serebral oksijenizasyon, konvülsiyon süresi
The effects of hyperventilation on seizure length and cerebral oxygenation during electroconvulsive therapyOguz Gundogdu, Onur Avci, Sinan Gursoy, Kenan Kaygusuz, Iclal Ozdemir KolDepartment of Anesthesiology and Reanimation, Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Sivas, Turkey
OBJECTIVE: Previous studies have reported that hyperventilation prolongs seizure length. However, there is no clear consensus in clinical guidelines on how to perform hyperventilation during Electroconvulsive Therapy (ECT). The present study aims to investigate the effects of hyperventilation on seizure length and cerebral oxygenation.
METHODS: Forty patients aged 18–65 and classified as ASA I-II, who would have their first ECT course were included in the study. Ethics committee approval was obtained and all patients’ consent was taken. The consecutive patients were randomized into two groups as follows: group H (20 patients; target etCO2: 25–30 mmHg) and group N (20 patients; target etCO2 35–40 mmHg). All patients were ventilated with a facial mask for two minutes and later were ventilated by a laryngeal mask (LMA) for one minute. Vital signs, peripheric oxygen saturation (SpO2), and regional oxygen saturation (rSO2) were measured before general anesthesia induction, on the 3rd minute of ventilation with an LMA (LMA3), on the 1st minute postictal (PI1), on the 5th (PI5), and 10th (PI10) minutes. The motor seizure duration, Richmond sedation-agitation scale, and the time needed to reach Aldrete Score 9 were also recorded.
RESULTS: There was a significant difference between the groups when they were compared concerning seizure length and recovery time. However, when we compared the rSO2 values that were measured at different times in group H, the difference between the measurements was statistically significant. When rSO2 values in group H were compared in doubles, there were significant differences between measurements between the basal and LMA3, basal and PI1, and the basal and PI5. When Richmond agitation scores in both groups are compared, there were no significant differences between the groups.
CONCLUSION: This study found that seizure length was longer, and the recovery time was shorter in group H. There was a contribution of hyperventilation on cerebral oxygenation that was measured on the same person at different times, but cerebral oxygenation was not statistically different from patients that were normoventilated. More studies are required to form a consensus regarding how hyperventilation applies to ECT. Keywords: Cerebral oxygenation, electroconvulsive therapy, hyperventilation; seizure length.
Oguz Gundogdu, Onur Avci, Sinan Gursoy, Kenan Kaygusuz, Iclal Ozdemir Kol. The effects of hyperventilation on seizure length and cerebral oxygenation during electroconvulsive therapy. North Clin Istanb. 2020; 7(3): 246-254
Sorumlu Yazar: Onur Avci, Türkiye |
|
Tam Metin PDF
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder
PubMed